خانواده زائران در بند در عراق پس از تجمع روز چهارشنبه (16 مرداد) در مقابل سفارت عراق، نامه‌اى خطاب به مسئولان عالى‌رتبه عراقى تحویل معاون سفیر عراق دادند.
متن کامل نامه به این شرح است:

رئیس‌جمهور محترم، جناب آقاى طالبانى
نخست‌وزیر محترم، جناب آقاى نورى المالکى
نمایندگان محترم مجلس ملى عراق
شوراى محترم عالى قضایى
همان‌گونه که مستحضرید، ملت ایران (که پیرو و دوستدار اهل بیت پیامبر(ص) هستند)، سالیان درازى را از زیارت عتبات عالیات محروم بودند و در اواخر عمر رژیم فاسد صدام هم که امکان زیارت فراهم شده بود، هرچند از امنیت نسبى برخوردار بودند ولى تسلط چنان رژیم سفاکى بر حرم ائمه ـ علیهم‌السلام ـ حقیقتاً بر زایران ناخوشایند بود.
با سقوط نظام دیکتاتورى، به رغم هرج و مرج و ناامنى‌هاى گسترده، زایران مشتاق همه خطرات را به جان مى‌خریدند و بصورت گسترده رهسپار اماکن مقدسه عراق مى‌شدند.

با استقرار نسبى دولت مردمى در عراق، هرچند اعزام زایرین نظمى به خود گرفت ولى متأسفانه اقدامات سختگیرانه دولت عراق در مورد ایرانیان به بهانه‌هاى مختلفى همچون احتمال قاچاق سلاح، ورود اعضاى القاعده و... به ویژه دستگیرى جمع کثیرى از زوّار ایرانی و حبس طولانى مدّتشان در شرایط بسیار نامطلوب زندانهاى عراق، بازتاب بسیار بدى در میان ملت ایران داشته است.

زندانیان در بند، همه به عشق و محبت اهل بیت پیامبر(ص) ـ که شما و اکثریت ملت عراق هم مفتخر به محبت و ولایت پیامبر و خاندان مطهرش هستید ـ راهى دیار شما شده‌اند، برخى از اینان از قوانین مرزى و بین‌المللى هم اطلاع چندانى نداشته‌اند؛ برخى هم دچار خطا شده و به رغم داشتن گذرنامه، به خاطر تعجیل در سفر و احیاناً سهل‌انگارى ویزا نگرفته‌اند؛ بعضى هم با روادید قانونى از مرز گذشته‌اند. اینان خود را آماده‌ى هرگونه اذیت و آزار اشغالگران ـ که دشمن اسلام و مسلمانانند ـ کرده بودند، اما هیچ‌یک از اینان تصوّر این را هم نمى‌کردند توسط برادران مسلمان عراقى‌شان در بند کشیده شوند و حتى در برخى زندانها ـ مثل زندان بدره ـ مورد آزار و شکنجه مأموران امنیتى عراقى قرار گیرند! انتظار نداشتند مأموران عراقى، اینان را مدتها در بازداشتگاه و زندان نگه دارند و هرچند وقت دادگاهى برایشان تشکیل دهند و بدون اینکه وکیلى داشته باشند و یا به آنان حق دفاعى داده شود، مدّت زندان‌شان را ـ حتى بر خلاف قوانین رسمى عراق ـ تمدید کنند.

عالیجنابان، مسئولان محترم کشور عراق
ما شرایط حساس و بحرانى شما را که اشغالگران مستکبر براى ملت مسلمان عراق ایجاد کرده‌اند، درک مى‌کنیم و از غم ملت عراق هم در غارت و چپاول کشورشان و لگدمال شدن عزت، ناموس و غیرتشان توسط جنایتکاران آمریکایى، انگلیسى و صهیونیستى در رنجیم، اما توجه داشته باشید ایران همیشه ـ حتى در سخت‌ترین شرایط جنگ تحمیلى ـ در کنار ملت عراق بوده است. زمانى که صدام جنگ شهرها را راه انداخت و با موشک‌باران شهرهاى ایران، افراد بى‌گناه و غیر نظامى (از زن و کودک و پیرمرد و پیرزن) را به خاک و خون کشید، رهبران ایران اجازه مقابله به مثل ندادند. زمانى که رژیم ددمنش بعثى مناطق مرزى را با سلاح‌هاى مرگبار شیمیایى بمباران کرد و جمع کثیرى را به شهادت رساند ـ که آثار آن هنوز هم قربانى مى‌گیرد ـ ایران به خود اجازه مقابله به مثل نمى‌داد چرا که هم معتقد و ملزم به رعایت حقوق انسانى بود و هم ملت عراق و بى‌گناهان تحت سیطره نظام طاغوت را دشمن خودش نمى‌دانست.

ملت عراق به ‌خاطر دارند ایران اسلامى، پس از سقوط نظام دیکتاتورى صدام، همه اسیران باقى ‌مانده عراقى را ـ که بیش از سی هزار نفر مى‌شدند ـ از روى رأفت و محبت اسلامى به‌ طور یکجانبه و بدون هیچ چشم‌داشتى آزاد کرد، که اگر پایبند اصول اخلاقى نمى‌بود، مى‌توانست آنان را مدت‌ها به عنوان اهرم سیاسى جهت کسب امتیاز و... نگه دارد.
پس بهانه ناامنى از سوى مرزهاى ایران و احتمال ورود سلاح یا تروریست‌‌ها از مرز ایران، منطقى نیست. خودتان نیک مى‌دانید ـ و لو ابراز نکنید ـ که تروریست‌ها از کجا تغذیه مى‌شوند، در کدام کشور همسایه آموزش مى‌بینند و از کدام مرزها وارد عراق مى‌شوند و چگونه با حمایت اشغالگران و مزدوران وهابى و بعثى‌شان دست به جنایت، ترور و آدم‌کشى مى‌زنند!

البته این زایران هم به‌ خاطر ورود غیر قانونى دچار خطا شده‌اند و بنا بر قوانین ایران هم باید مورد بازخواست قرار گیرند، ولى آیا میان کسانى که فقط به قصد زیارت چند روزه عتبات عالیات مرتکب چنین خطایى شده‌اند با برخى تبعه کشورهاى دیگر که به جرم قاچاق اسلحه و مواد مخدّر دستگیر شده‌اند، هیچ تفاوتى نیست؟
بدون تردید ما به هیچ ‌وجه از نقض قوانین دفاع نکرده و نمى‌کنیم و تخطى از قانون را ناروا مى‌شمریم، اما اقدامات سختگیرانه و حبسهاى طولانى‌مدت را که موجب فروپاشى خانواده‌ها و بدبینى ملت ایران مى‌شود، به صلاح دو ملت ایران و عراق نمى‌دانیم و از شما و مسئولین ایرانى تقاضا داریم پیامدهاى وخیم حبس‌هاى طولانى‌مدت را مدّنظر قرار داده و از این پس مجازات‌هاى دیگرى را جایگزین آن سازید و از همه مهم‌تر کنترل بیشترى در ورودى و خروجىِ مرزها داشته باشید و به ‌جاى برخورد با زایران، با مأموران سهل‌انگار و احیاناً متخلّف با جدّیت برخورد کنید.

جناب رئیس جمهور، آقاى طالبانى
شما خود مدّت مدیدى مهمان ایران بوده‌اید و مهمان‌نوازى ملت مسلمان ایران را از نزدیک لمس کرده و شاهد غم و شادى‌شان بوده‌اید. خودتان را جاى مادرى بگذارید که پدرِ کودک خردسالش از کنار خانواده رفته و حال پس از گذشت یک‌ سال ونیم در زندان‌هاى شما دچار بیمارى روحى و روانى شده است. خودتان را جاى مردى بگذارید که به عشق زیارت امام على و امام حسین و ائمه هدى(ع) عازم کشور دوست و برادر عراق شده و حال در زندان، خبر دردناک از دست‌ دادن همسرش را مى‌شنود و هر شب خواب پریشان فرزندان بى‌پناه و خردسالش را که بى‌سرپرست شده‌اند، مى‌بیند!